Ten mały, zwinny ptaszek potrafi zachwycić obserwatora. Jaskółka dymówka uwija się cały czas za muszkami, chrząszczami i innymi owadami. Nie boi się specjalnie człowieka i zakłada gniazda w jego pobliżu – na strychach, w wiejskich oborach, nad okapami dachów, czy to na gankach. Gniazdo lepi z błota, źdźbeł trawy i piórek. A gnieździe rozdziawiają dzioby małe pisklaki. (Czytaj dalej i zobacz foto).
Można godzinami obserwować, jak jaskółki uganiają się za pożywieniem. Bo pisklęta są nienasycone. Rodzice raz po raz podlatują do gniazda i wyciągnięte dzioby wpychają pokarm. Często jedno z rodziców nie odleci, a już drugie czeka na to, by móc przysiąść na gnieździe. Pisklaki podrosną i w połowie lipca będą już samodzielne.
Większość dnia jaskółka spędza w powietrzu, bo to tam znajduje dla siebie pożywienie. W tym czasie przelatuje wiele kilometrów. Lata zwinnie i szybko z niewiarygodną prędkością dochodzącą do 300 km/h. Kiedy podlatuje do gniazda to potrafi nawet fruwać do tyłu. Prawie nigdy nie siada na ziemi - jedynie w czasie budowy gniazda, po to aby zebrać błoto jako budulec. Zazwyczaj siada na drutach albo gałęziach. Pije wodę, zniżając lot nad rzeką lub jeziorem, uderzając brzuszkiem o powierzchnię wody i chwytając rozbryzgujące się krople.
Gniazdo jest zbudowane z gliny i grudek błota sklejonego śliną, usztywnione źdźbłami traw i słomą, która może czasem zwisać z gniazda (patrz zdjęcia). To ćwiartka kuli otwarta od góry (pozwala to na odróżnienie od gniazda oknówki) z głębokim wnętrzem. Gdy jest już w stanie surowym obficie wyściełają je miękkimi piórami, częściami roślin i sierścią. Samo błoto jaskółki mogą przynosić z dalekich odległości, a poszczególne elementy sklejają jak cegły. Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
| « poprzednia | następna » |
|---|
