Koźlarz - bardzo pospolity. Zazwyczaj rośnie tam, gdzie są brzozy, a więc praktycznie w całej Polsce. Można go spotkać w lesie od lipca do listopada. Występuje pojedynczo lub w grupach po kilka, w lasach liściastych i mieszanych.
Owocnik - od 30 do 200 mm średnicy. W szerokiej gamie barw - od jasnoorzechowej od ciemnobrązowej, szarawej, orzechowej po szarobrązową. Skórka nie oddziela się od miąższu.
Rurki - w kolorze białawe, potem szarobrązowe, szare. Niezmienne. Długości od 10 do 25 mm. Łatwo oddzielające się od miąższu.
Trzon - długości od 80 do nawet 200 mm. Grubość od 10 do 35 mm. W kolorze jest barwy białawej lub jasnożółtwej. Usiany ciemniejszymi ochrowobrązowawymi lub czarnymi łuseczkami. Cylindryczny i smukły lub w maczugowaty, zwężający się ku szczytowi, a u podstawy rozszerzony. Często wygięty. Pełny.
Miąższ - w kapeluszu barwy białawej. W trzonie białawy, niekiedy zielonkawobiaławy lub żółtawy u podstawy. Z wiekiem szarzejący. Powierzchnia cięcia u niektórych owocników niebieszczeje i powoli ponownie blednie. U młodych egzemplarzy zwarty, twardy, elastyczny, z wiekiem mięknie. W kapeluszu grubomięsisty, z wiekiem wodnisty. W trzonie włóknisty, łykowaty, z wiekiem drzewnieje. Zapach przyjemny, określany jako słabo owocowy. Smak łagodny, przyjemny.
Zarodniki - w wysypie barwy oliwkowobrązowawej lub jasnożółtobrązowawej.
Jest to jadalny i jeden z najczęściej jedzonych grzybów; najsmaczniejsze są owocniki młode i kapelusze. Trzony sprawiają wrażenie zdrewniałych i włóknistych. Przy przetwarzaniu miąższ przybiera czarną barwę. Zobacz przepisy na grzyby duszone i na zupę z kurek.
Porada: grzyb bardzo łatwo nasiąka wodą, więc jeśli chcemy wykorzystać go w kuchni, to warto jak najszybciej go obrobić
Bardzo podobny jest koźlarz grabowy, który (jak wskazuje nazwa) występuje pod grabami.
(źr.nagrzyby.pl)
| « poprzednia | następna » |
|---|
