Idąc przez łąkę, zwłaszcza podmokłą lub w pobliżu zbiorników wodnych możemy spotkać żabę brunatną. W Polsce do umownie przyjętej grupy tych żab zalicza się: żabę trawną (Rana temporaria), żabę moczarową (Rana arvalis) i żabę zwinkę (Rana dalmatina), zwaną również dalmatyńską. Ich wspólną cechą charakterystyczną jest mniej lub bardziej brunatne ubarwienie ciała, występowanie ciemnej plamy skroniowej oraz lądowy tryb życia, związany ze środowiskiem wodnym tylko w czasie wiosennych godów. Na fotografiach żaba trawna.
Grzbiet żaby trawnej przybiera różne odcienie brązu, ponadto występują na nim ciemne plamy. Prócz plam skroniowych zawsze występuje u niej znajdująca się za głową plama w kształcie odwróconej litery "V" oraz poprzeczne pasy na tylnych nogach. Brzuch ma białawy, zwykle silnie nakrapiany. Żaba ta świetnie skacze, o czym można przekonać się, kiedy uzna, że zbliżyliśmy się do niej zbyt blisko.
Żaba trawna poluje głownie o zmroku lub w czasie deszczu, nie jest wybredna i zjada praktycznie wszystko, co zdoła pochwycić.
Żaba jest niezwykle odporna na zimno. W niewielkich rozlewiskach, wolno płynących ciekach, stawach, rowach, a nawet płytkich leśnych kałużach pierwsze osobniki pojawiają się niekiedy już z końcem lutego lub początkiem marca. Nie przeszkadza im w tym niejednokrotnie zalegający jeszcze śnieg. Natychmiast po połączeniu się par i złożeniu skrzeku żaba trawna opuszcza wodę i aż do późnej jesieni żyje na lądzie.
(UWAGA: obecnie żaby brunatne podobnie jak pozostałe płazy znajdują się pod całkowitą ochroną). W Polsce występuje sześć gatunków żab, umownie dzieli się je na tzw. "brunatne" i "zielone".
| « poprzednia | następna » |
|---|
